Wiele się nie zmieniło - lasy wciąż pachną wiosną  C G
W górę idzie najczęściej cwaniaczek i cham         a e
Ikar spada co dzień, mury rosną i rosną            C G
Śpiewak zawsze jest sam                            a e

Ja już o tym coś wiem, już to trochę rozumiem
Słaby nurt ludzkich dni czasem ma wodospady
Zwalczyć w sobie pogardy, nienawiści nie umiem
Nie daję rady

Pije wino Barabasz - za życie, za fart
Jest Golgota i krzyż, czasem płaczą kobiety
Złodziej - los znakowaną z nami gra talią kart
Pieśni nie słucha nikt, nikt nie słucha poety

Ale bywa i tak, że nic prawie nie boli
Idę z tłumem i krzyczę głośno: "Igrzysk i chleba!"
Razem z tępą gawiedzią tańczę w rytm karmanioli
Nic nie mówię, nie słyszę i może tak trzeba

Małe wojny na słowa w dni powszednie i święta
Kłócą się, przeżywają swe upadki i wzloty
Jakby nie pamiętali, lub nie chcieli pamiętać
Że jesteśmy wszak tylko marnym wierszem idioty

Noe arkę buduje, ale śmieją się z niego
Ufni, że ich nie spotka to, co kiedyś już było
A gdy toną, pytają: "Panie Boże, dlaczego?"
I tak toczy się świat - wiele się nie zmieniło

Byle mieć, byle zdobyć, byle ustrzec się biedy     C G
Krąży towar i pieniądz krąży wciąż z rąk do rąk    a e
Dla poetów część piekła jest ta sama, co kiedyś    C G
Ósmy krąg                                          a H7

Kiedy ranek nadchodzi jeszcze oczy otwieram
Jeszcze wstaję, gdzieś idę, jeszcze toczy się czas
Szkło rozbitej nadziei do okruszka pozbieram
I próbuję encore, jeszcze raz

Już przywykłem, że dni kończę raczej na tarczy
Ale szukam wciąż czegoś w wierszu, w knajpie, w kościele
I spoglądam na strop - jest wysoko, wystarczy
Żeby skorzystać z szelek

Jeszcze walczę i trwam jak Grenada czy Troja
Jeszcze myśli i słów cienka plącze się nić
I korowód przede mną, a więc przyda się zbroja
Bo Pinokio chce żyć