Idę posępny, a grają mi dzwony   a e a e a e a a
Ze wszystkich kościołów bijące.  G a a e a
Idę posępny, a lśnią mi wieżyce  a e a e a e a a
Szczytami niebo kłujące.         G a a e a

I świętych kopców rząd,          a
Wawelu wzniosły mur,             G
Świetląca się Wisły toń,         d
Hejnałów złotych chór,           E7

Rycerskich skrzydeł szum
I gwarny w dole tłum,
I wokół mowa swojska
Wciąż kłamią mi, że to Polska.

Bo tu niewoli krąg,
Narodu długa noc,
I ten królewski gród
Udaje tylko moc.

A ten katedry dzwon,
Tętniący jego ton
Jedynie głupców mami,
Że się rządzimy sami!

A ja o Polsce marzę,             a9
Co nie jest tylko witrażem,      G
I nie komedią na scenie,         d7
Ale spełnieniem!                 E7

Niechże się taka stanie,
Co by nie była udaniem,
By szyldem tylko nie była,
Lecz żeby żyła.

A ludzie tu mnie mijają
I czymś tam się pocieszają;
Pociecha dla nich jak tarcza.
I to już im wystarcza!

A myśl ich podła kusi,
Że tak już zostać musi,
I będą sobie kłamać,
Że zmartwychwstanie – sama!

A we mnie wielki okrzyk drga,
Słowami tymi natchniony:
Wyzwolin ten tylko doczeka się dnia,
Kto własną wolą wyzwolony!

a e a e a e a a G a a e a