z uśmiechem na twarzy
wirujemy w koło
trzymając się za ręce
rozmazuje się nam cały świat
ale ty stoisz

przemoknięty
na wskroś przemoczony
bez gumiaków
wbiegasz na nas
pragniesz wydobyć się ze swej skorupy

do utraty tchu
czując zapach wiatru w twoich włosach
raptownie upadam
raniąc nos

skaczemy w kałużach
do suchej nitki przemoczeni
przesiąknięci
bez gumiaków

a mój nos krwawi
lecz zawsze powstaję
(Hopelandic)
mój nos krwawi
lecz zawsze powstaję
(Hopelandic)