Starzejesz się, stary – i ja się starzeję,  e a
Latami nie liczy się losu:                  H7 e
Gdzieś się zapodziały młodzieńcze nadzieje  e a
Bliskości stosu i trzosu.                   H7 e

Stos płonie tak tylko, jak wicher zawieje,  C a
Gdy Ciszę oddziela od Głosu:                B0 H7 e
Trzos karmi tak długo, jak długo gorzeje    C E7
W tym wichrze – czyjegoś żar stosu.         a H7 e

Z dnia na dzień trzos nagle się pustką zaśmieje
I popiół rozwieje się stosu
A nam pozostaną młodzieńcze nadzieje
Jak głos zwęglających się osób.

Ten płomień, co płonie, ten głos, który grzeje –
To tylko na życie jest sposób.
Starzejesz się, stary – i ja się starzeję:
Ale los nut – losem Głosu!

Starzejesz się, stary – i ja się starzeję:  C E7
Ale los nut – losem Głosu!                  a H7 e

Starzejesz się, stary – i ja się starzeję:
Ale los nut – losem Głosu!