- Połączymy nasze stycznie, maje, wrześnie
w czas, którego nawet słowo nie wypowie.
Ja cię, miła, ja cię, miła, ucieleśnię!
- Ja cię, miły, uduchowię!
- Ja cię, miła, ucieleśnię pocałunkiem,
stworzę ramion mych dotykiem tobie ciało.
- Ja ci, miły, znów się duszą zrewanżuję,
której może masz za mało.

- Dusza ciału jest potrzebna, zwłaszcza we śnie,
gdy rozstają się i tęsknią w noc po sobie.
- Ja cię, miła, ja cię, miła, ucieleśnię!
- Ja cię, miły, uduchowię!
- Ja tęsknoty twej za ciałem ból ukrócę
i modlitwy twe o ciało wszystkie spełnię.
- Ja ci duszy tyle z duszy mej dorzucę,
że po brzegi cię wypełnię.

- Ale gdyby nasze dzieło nie przetrwało,
choć to przykre, lepiej temat ten poruszę:
ja ci zwrócę, ja ci zwrócę twoje ciało,
ty mi zwrócisz moją duszę.
- Lecz na razie nasze stycznie, maje, wrześnie
połączymy w czas, którego nie wypowiem.
Ja cię, miła, ja cię, miła, ucieleśnię!
- Ja cię, miły, uduchowię!

- Ja cię, miły, uduchowię!
- Ja cię ucieleśnię!
- Ja cię uduchowię!
- Ja cię ucieleśnię!
- Ja cię uduchowię!