Na ialba no que
Acuario emerxe en apoxco
E o Cisne planea paseniño entre a
Aguia e o Pegaso O Dragón arrodea con furia
ao Carro aló alto Mentres a Frecha persegue
ao Zorro con celestial precisión
Con Mercurio inscrito en Capricornio,
sona a Lira en Vega Do nigromante que inicia o sendeiro do que espreita.
E a vida que percorre coma a peste putrafacto
As paraxes recónditas da mortal existencia humana
Entre alquimicas substancias en grimorios de linguaxes xa caladas
Verbas arcanas e imercetibles sons que inician a fin inevitable.
Facianas que se entrugan coma metais enferruxados
No autoengano da inmortalidade cara a Nada
Visións oniricas de felicidade entre ratas de risas infectadas
Doentes remordementos de sonos incumpridos no cemiterio de pedro inquebrantable.
No noite na que a lúa alumea o afiar de gadañas
O Primixenio guiará a miña sombra con cánticas de indescifrable harmonia