Nauczyłem się pisać nie chcę pisać o błędach,
chodz bardzo dobrze wiem, że tak często je popełniam,
i chciałbym przestać naprawde chcę wiele zmienić,
lecz tu nie tędy drogę musisz żyć, musisz przeżyć,
oddaleni jesteśmy dzielą nas kilometry,
połączeni na ziemi od licznika po zakręty,
i mamy kreski długa skala tego życia,
gdy wychodzimy z cienia to zmniejsza się nasza linia,
i chcemy wyjść z ukrycia niczym sen o wampirach,
głodni soczystej krwi, wyobraźnia nasza siła,
która nas pomyliła, oddalona mogiła,
czasem myślimy nad tym czy warto było zaczynać,
mógłym tu wiele pisać pojadę po całości,
dziś brak mi tchu, brak wyrazów, brak wolności,
i brak skłonności by poczuć więcej radości,
więc witam Ciebie to przejście do dorosłości.

Znów jestem tu łączy nas jeden Bóg,
znów jestem tu jedna wiara jeden cud,
znów jestem tu gdzie sumienie to nasz wróg,
tak jestem tu to jedna z miliona dróg. /2x

Miałem dość przeżyć by pisać te scenariusze,
mogłem już nie żyć pozostałem tu na dłużej,
musiałem wierzyć że nie będę tym kim muszę,
nie będę jednym z tych co kłamstwo mieli w naturze,
stoję na murze oddzialającym dwa światy,
wzniesione wzgórze gdzie nie upadasz bez walki,
jesteśmy tacy jakich nas utworzył świat,
bez przekonana brak zalet a dużo wad,
oczernią nas Ci wszyscy co z nami byli,
dołączą do nich Ci co dawno się odwrócili,
tak będą rosły siły wszystkich co chcieli niszczyć,
jeśli posiadasz wiarę nie dołączysz do fałszywych,
nie wyrządzisz im krzywdy, będziesz po prostu znać,
oni patrzą na Ciebie Ty odwrócisz swoją twarz,
przejmiesz pradawny fach starego archanioła,
i padną na kolana cierpiąc w wiecznych katorgach,

Znów jestem tu łączy nas jeden Bóg,
znów jestem tu jedna wiara jeden cud,
znów jestem tu gdzie sumienie to nasz wróg,
tak jestem tu to jedna z miliona dróg. /4x