C0 E7 a
C0 E7 a
C0 E7 a
C0 E7 a

– Pójdź, najdroższa, na kolano –     a d
Prawię frazą wyszukaną –             a d6
Nastał czas miłosnej kośby!          a d a (C0 C0 E7)
– Coś ty! – Ona na to – Coś ty!      C0 E7 a (E)

(Jest w tym „coś ty” nutka wiotka,   a d
Co radośnie nie dowierza,            a d6
Jakbym z domowego kotka              a d a (C0 C0 E7)
W drapieżnego wyrósł zwierza).       C0 E7 a

– Chodź, uniosę Cię daleko,          F
W nieskończoność pod powieką,        a
Gdzie nie dręczy świat nieznośny!    C0 E F
– Coś ty! – Ona na to – Coś ty!      C0 E7 a (C0 E7)

(Jest w tym „coś ty” rękawiczka      C0
W twarz ciśnięta mojej jaźni         a
I wyzwanie na policzkach:            C0 E F
Nie obiecuj, bo się zbłaźnisz!)      C0 E7 a (E)

– Nie baw się figowym listkiem,
Wszak intencje moje czyste,
Serce szczere, cel niesprośny!
– Coś ty! – Ona na to – Coś ty!

(Jest w tym „coś ty” przyzwolenie,
Co sugestią za nos wodzi,
Że dążeniu i spełnieniu
Sprośna szczypta nie zaszkodzi).

– Lżej przez życia brnąć czeluście,
Gdy rozprasza mroki uśmiech
I przymierze żądz podniosłych!
– Coś ty! – Ona na to – Coś ty!

(Jest w tym „coś ty” wątek znany:
Ufność błoga i beztroska.
Dla latarni zakochanych
Czeluść życia to błahostka!)

Z drapieżnika znowu kotek
Mówię wreszcie, syt miłości –
Będzie z tego z dziesięć zwrotek;
– Coś ty! – Ona na to – Coś ty!

(Jest w tym „coś ty” zrozumienie
Smaku, co zasycha w ustach,
Pobłażliwość, smutku mgnienie
I nieprzenikalność lustra).

Ona śpi, a ja w rozpaczy:            C0 E a
Jedno „coś ty” – tyle znaczy!        C0 E a
Dożywocie niepewności!               C0 E F
– Coś ty! – szepce śpiąca – Coś ty!  a C0 E a (C0 E a C0 E a E a)