Którzy myśleli...                           a
Którzy myśleli...                           a
Którzy myśleli, że się Go oswoi             C
Ci się najłatwiej oswoić Mu dali:           G
Przynętę przełknął, z piszczałek rozbroił,  a
Pogonił batem po okrągłej sali.             e a

Którzy myśleli...
Którzy myśleli...
Którzy myśleli, że się Go oszuka
Ani spostrzegli, a już oszukani.
Nie raczył nawet do ich drzwi zapukać
Żeby uściskać dłonie z kajdankami.

Którzy myśleli...                           a
Którzy myśleli...                           a
Którzy myśleli, że się Go uprosi –          E7
Dziś proszą jego oficjalne cienie.          a
On dla nich – Ucho, więc pokora w głosie;   A7 d
Oni dla Niego – przydrożne kamienie.        F e
Przydrożne kamienie.                        F e
Przydrożne kamienie.                        F E

Którzy myśleli...
Którzy myśleli...
Którzy myśleli, że podobni Jemu,
Nagle podobni są tylko do siebie.
Twarze wszechmocnych, którzy chcieli nie móc,
Jak zmięte ścierki użyte w potrzebie.       F e a

Którzy myśleli...                           a
Którzy myśleli...                           a
Którzy myśleli, że się Go pokona            E7
Dziś zamieszkują piekła i kurhany.          a
Dopóki z gwiazd ich ostatnia nie skona      A7 d
Kres Jego władzy jest gdzieś zapisany.      F e a

Którzy myśleli...                           a
Którzy myśleli...                           a
Którzy myśleli...                           a