Już tylko jeden został buszu skrawek           e a e
U dwóch państw dzikich gorącej granicy.        e a e
Tam, gdzie gorylom stworzono enklawę           Cis0
W której pigmejscy rządzą przewodnicy.         H7
Gorylich rodzin sto, dwieście - nie więcej     e a e
Można obejrzeć za twardą walutę                e a e
Wraz z przewodnikiem wchodząc w dżungli serce  Cis0
Na rutynową przetartą marszrutę.               H7

Gdy się rodzinę w jej gnieździe zaskoczy       e a e
Matka spogląda z czujną nieufnością            e a e
Zanim spokojem podejdą jej oczy                C a
Gdy europejski strój ujrzy na gościu.          Cis0 H7
Dzieci podchodzą, ludzkie strojąc miny         e a e
Ufne ku obcym odwracają twarze,                e a e
Zerkając czasem na ojca rodziny,               C a
Czy ich za taką śmiałość nie ukarze.           Cis0 H7 e

Lecz on na wszystkich spogląda z godnością
Nie tknie słodyczy, choć dawno nic nie jadł.
Siedzi jak bożek - wpółskryty w zaroślach
I tylko z oczu nie spuszcza Pigmeja.           H7 e
Pigmej pijany, z miną wyższej rasy,
Mówi, że szał je czasami ogarnia
I trzeba wtedy przetrzebić te lasy
Wówczas turystom wstępu się zabrania.

A potem spokój, starczy nawet kija
Lecz gdy odejdą obcy i tutejsi
Słychać je z dala w labiryncie lian.
Długo i żałośnie biją się w piersi.            H7 e