Zbłąkany pocisk w namiot sztabu trafił rano    e D e
I spadł na stół zasłany obrusami map.          e D G
Pergaminowy obrus czyjąś krwią schlapany       D
Zamiast jedynej mapy Polski ujrzał sztab.      C D e

Pędzi Naczelnik wśród wiwatujących czapek,     e D e
Stolica dobrych parę staj, a wróg - tuż, tuż;  e D G
Kraj zalał Moskal, teraz diabli wzięli mapę!   Fis h
Może naprawdę Bóg zapomniał o nas już!?        C a h

Wpada na Zamek, w rozbiegane korytarze.        C
Pakuje kufry ktoś, papiery pali ktoś,          a
Wiernopoddańcze listy piszą dygnitarze         F
O łaskę prosząc w skrusze Jej Cesarską Mość.   H7

- Wasza Wysokość ma ostatnią mapę kraju!
Woła Naczelnik i królowi - bęc do stóp!
- Napiera wróg, a na nią w sztabie tam czekają!
Bez niej - masakra i dla wszystkich wspólny grób!

- Ostatniej mapy nie dam kłuć chorągiewkami,
Co oznaczają wojska, których nie mam już!
Rzekł król i Polskę w rulon zwinął, a pergamin
Jak muszla schował w sobie szum Jej obu mórz.

Więc z niczym wybiegł wódz, o gniew wołając boży
A król, wsłuchany w znikający tupot nóg,
Pomiędzy osobiste rzeczy mapę włożył
Do sakwojaża na ostatnią ze swych dróg.