Pana-Rejowe gadanie Jacek Kaczmarski
-
Tekst piosenki Redakcja
-
Chwyty na gitarę Średni6 ulubionych
intro:
Ni
Ni
Ni
L
G
N
N
Ż
Sk
C
Świ
K
Niecnotliwie, a syto pożywać – też sztuka;
Mało znać Makiawela, wiedzieć co się dzieje,
Niepoczciwa u ludzi kosztuje nauka –
Szyja zmięknie w terminie, a dusza stwardnieje.
Skryją szlachetne serce pozłacane blaszki,
Nos się z wiatrem znać będzie, jak kurek na dachu,
Zamiast szczerych przyjaciół – śliskie złodziejaszki,
Za prawdziwe kochanie – uległość ze strachu.
Skąd pogodę wziąć ducha?
Ludzka zawiść – nie mucha,
Ni wywczasem jest władza,
Jeszcze w spaniu przeszkadza.
Świat takiego pobodzie,
Kto z poduszką w niezgodzie.
Przecz narzekać, że Stwórca człeczych krzywd nie płaci?
Bóg nie szlachcic pijany, co złociszem błyska;
Nie jest cnotą ni hańbą wstyd z podartych gaci,
Ani ból – zasługa, ani świat – kołyska.
Sprawiedliwość niebieska od królewskiej inna:
To cierpieniem nagrodzi, to bogactwem stoczy.
Opatrzności wyroki, jak po deszczu – rynna:
Kto jeno w niebo patrzy – tego i zamoczy.
/ Szczęście – oka jest mgnienie,
Człowiek – mądre cierpienie;
Dobry sen sobie mości,
Kto nie kocha się w złości,
A i żyć będzie słodziej,
Kto z poduszką jest w zgodzie. /x2
E7 E7 E7Ni
ae pożywa, jE7ak chciałby naawet człek poczE7ciwy:Ni
ae poziera E7na krówki swoje ni gąsiaęta,Ni
aerad słonku, E7że świeci, miaesiącowi krE7zywy,L
aedwie czoło E7wygładzi w Betlejemskie Świaęta.G
dorzko miód mu smaakuje, gdorzko słowa w auściech,N
G7ie pośpiewa prCzy lutniej, chH7yba gorzkie żEale,N
di mu szukać siCę zachce rdadości w rozpauście,Ż
Fonka milczy ai drobiazg nE7ie świergoli wcaale.E7 E7 E7Sk
E7ąd pogodę wziąć ducha?aSkrzynie puste, sień głucha,C
G7noty grosza nie rodzą,CJeszcze w spaniu przeszkA7odzą.Świ
dat każdego pobodzie,K
E7to z poduszką w niaezgE7odziae.E7 E7 E7Niecnotliwie, a syto pożywać – też sztuka;
Mało znać Makiawela, wiedzieć co się dzieje,
Niepoczciwa u ludzi kosztuje nauka –
Szyja zmięknie w terminie, a dusza stwardnieje.
Skryją szlachetne serce pozłacane blaszki,
Nos się z wiatrem znać będzie, jak kurek na dachu,
Zamiast szczerych przyjaciół – śliskie złodziejaszki,
Za prawdziwe kochanie – uległość ze strachu.
Skąd pogodę wziąć ducha?
Ludzka zawiść – nie mucha,
Ni wywczasem jest władza,
Jeszcze w spaniu przeszkadza.
Świat takiego pobodzie,
Kto z poduszką w niezgodzie.
E7 E7 E7Przecz narzekać, że Stwórca człeczych krzywd nie płaci?
Bóg nie szlachcic pijany, co złociszem błyska;
Nie jest cnotą ni hańbą wstyd z podartych gaci,
Ani ból – zasługa, ani świat – kołyska.
Sprawiedliwość niebieska od królewskiej inna:
To cierpieniem nagrodzi, to bogactwem stoczy.
Opatrzności wyroki, jak po deszczu – rynna:
Kto jeno w niebo patrzy – tego i zamoczy.
/ Szczęście – oka jest mgnienie,
Człowiek – mądre cierpienie;
Dobry sen sobie mości,
Kto nie kocha się w złości,
A i żyć będzie słodziej,
Kto z poduszką jest w zgodzie. /x2
E7 E7 E7 a
