Syn ulicy, przeklęty apasz, zbój,                a d
Który od najmłodszych lat                        d a
Postrach siał, rabował, kradł,                   a E
Aż w urocze sidła pięknej ulicznicy wpadł.       E
O nią stoczył ze zbirami krwawy bój,             a d
Do spelunki swej sprowadził ją                   d a
I ociekając krwią, cicho szeptał on:             a d E7 a

Dla ciebie pragnę żyć, dla ciebie też kraść,     a
Dla ciebie walczyć z całym światem,              a d
Dla ciebie, gdy czas przyjdzie, zgodzę się paść  d a
I schylić kark przed katem.                      a E7
Ty jesteś wiarą moją i bóstwem mym,              E7 a
Bez ciebie świat jest szary.                     A7 d
Dla ciebie duszę zaprzedam swą,                  d a
Duszę hardą, duszę złą                           E7 a

Sprytna dziewka o licach pełnych kras,
Widząc, że zbój zna swój fach,
Pokonała w sobie strach
I udała miłość, choć jej serce - zimny głaz.
Wysyłała co noc po łupy go,
On choć się narażał, ale kradł.
Klejnoty znosząc jej, cicho szeptał tak:

Dla ciebie pragnę żyć, dla ciebie też kraść,
Dla ciebie walczyć z całym światem,
Dla ciebie, gdy czas przyjdzie, zgodzę się paść
I schylić kark przed katem.
Ty jesteś wiarą moją i bóstwem mym,
Bez ciebie świat jest szary.
Dla ciebie duszę zaprzedam swą,
Duszę hardą, duszę złą

Gdy apaszka już bogactw miała dość
Sprzykrzył jej się apasz-zbój,
Sprowadziła cały rój
Wywiadowców na melinę w ciemną noc.
Tam go skuli w kajdany podczas snu.
I na stryczek poszedł zbój po zgon.
Nie bacząc na jej śmiech, cicho szeptał on:

Dla ciebie chciałem żyć, dla ciebie też kraść,
Dla ciebie walczyć z całym światem,
Dla ciebie, gdy czas przyszedł, godzę się paść
I schylam kark przed katem.
Ty byłaś wiarą moją i bóstwem mym,
Bez ciebie świat był szary.
Dla ciebie duszę sprzedałem swą,
Duszę hardą, duszę złą