O milę niedaleczko malutkie jest miasteczko.         d
O, powój, perz i mlecz.                              F A d
W miasteczku przy ryneczku jest domek w ogródeczku.  g C d a
O, niepodobna rzecz.                                 B A d

Za domkiem jest sielanka, stoliczek i altanka.
O, powój, perz i mlecz.
Na stole w tej altance jest kawa w filiżance
O, niepodobna rzecz.

Woń mocną kawa roni, a filiżanka w dłoni.
O, powój, perz i mlecz.
Woń wonna jest ogromnie, a dłoń należy do mnie.
O, niepodobna rzecz.

Zza kawy wzrok ciekawy ślę w porzeczkowe trawy.
O, powój, perz i mlecz.
Ożywa gęstwa pusta bez interwencji Prousta.
O, niepodobna rzecz.

Bo porzeczkowa puszcza jeziora blask przepuszcza.
O, powój, perz i mlecz.
Od blasku zmrużam oczy, a tutaj dziadek kroczy.
O, niepodobna rzecz.

Porzeczek zrasza krzaczki z blaszanej polewaczki.
O, powój, perz i mlecz.
I żąda, by bez sprzeczki zaprawić te porzeczki.
O, niepodobna rzecz.

Kapelusz ma słomiany i jest nieprzejednany.
O, powój, perz i mlecz.
Bo spoza liścia babki wyczuwa wzrok prababki.
O, niepodobna rzecz.

Na kocu, pośród pnączy, prababka kawę sączy.
O, powój, perz i mlecz.
Zerkając podejrzliwie ku porzeczkowej niwie.
O, niepodobna rzecz.

Prastryj ją wprawił w drżączkę, bo zgubił tu obrączkę.
O, powój, perz i mlecz.
Aż po stuletnich sprzeczkach znalazła się w porzeczkach.
O, niepodobna rzecz.

Więc wzrok w porzeczki wpijam i kawy łyk wypijam.
O, powój, perz i mlecz.
Od blasku zmrużam oko, a resztę mam głęboko.
O, niepodobna rzecz.

Tymczasem blask na wodzie ożywa o zachodzie.
O, powój, perz i mlecz.
I jakby naumyślnie raz zgaśnie, raz zabłyśnie.
O, niepodobna rzecz.