Świat za oknem się chwieje, jak kocisko pijane
Pod poduszką nadzieje uwierają nad ranem
Czas wychodzić już z domu - trzeba żyć
Po nadziejach mam kaca, ale dobrze gdzieś wracać
Więc Itaka i taka może być

Kiedy z domu wychodzę klatką ponoć schodową
Wciąż to samo na drodze mijam z nudów na nowo
Ale można tam wrócić, by się skryć
Chociaż ściany są szare, kolor czwartej nad ranem
To Itaka i taka może być

Mgła zabłądzić mi każe, jednak droga się skraca
W świetle takich wydarzeń, zagubiona powracam
Zawsze znajdę do kłębka cienką nić
Na te szare pokoje już się wracać nie boję
Więc i taka, i taka, i taka, i taka mogę być
Na te szare pokoje już się wracać nie boję
Więc i taka, i taka mogę być