Dziewka na rozstajach w dal tęsknie spogląda.
Patrzy we mgły nocne, próżno dnia wygląda.
Patrzy we mgły nocne, próżno dnia wygląda.

Tam na kraju nieba wstaje krwawa łuna.
Gdzież się Jaś podziewa, dziewka w duchu duma.
Gdzież się Jaś podziewa, dziewka w duchu duma.

Lecz te ranne łuny to nie ranne zorze,
to płonie nam Polska, cienie po poborze.
Lecz dziewczęce serce nic to nie obchodzi,
gdy Jasieńka nie ma, serce trwoga mrozi.
Gdy Jasieńka nie ma, serce trwoga mrozi.

Nie trwóż się o serce, w zaś Jasieńko wróci.
Patria ważna sprawa i wojować musi.
Patria ważna sprawa i wojować musi.

Lecz ciężko tak wytrwać, gdy coś w duszy dusi.
Nie ma wszak pewności, czy aby Jaś powróci.
Nie ma wszak pewności, czy aby Jaś powróci.

Lecz powrócić musi i przynieść nam świty.
Moskal wnet zawróci zhańbiony, pobity.
Lecz dziewczę stworzone nie dba o politykę.
Nie teraz jej w głowie los Rzeczpospolitej.
Nie teraz jej w głowie los Rzeczpospolitej.

*
Tak Jasieńko wrócił, lecz radość była krótka.
Nadszedł Moskal wyrok wydał i została wdówka.
Nadszedł Moskal wyrok wydał i została wdówka.

Tygodnie płakała z żałości i gniewu.
Ślubu doczekała i wnet męża pogrzebu.
Ślubu doczekała i wnet męża pogrzebu.
*

Łzy już wypłakawszy porwała szabelkę.
Tak jak młody, Jasio poszła na wojenkę.
Matkę pożegnała i wbrew rozsądkowi,
służyć się wybrała lormu i pogoni.
Służyć się wybrała, ormu i pogoni.

Lata przeminęły, wciąż nie widać zorzy.
O dziewce zapomniał naród zniewolony.
O dziewce zapomniał naród zniewolony.

Wciąż bije mu serce lecz dusza jakby słaba.
A dziewka w poniewierce gdzieś na skraju świata
A dziewka w poniewierce gdzieś na skraju świata.

Ktoś jeszcze ją widział w tamte lata wojny,
jak szła pod granicę z kompaniją zbrojnych.
Lecz dziś ona szablę dawno porzuciła,
bo ze swym Jasieńkiem znowu razem była.
Bo ze swym Jasieńkiem znowu razem była.