Płynąłem raz jeden z niemiecką załogą       C G
Niekiepscy żeglarze i chłopy na schwał      D e
Lecz gęby otworzyć nie było do kogo         C G
Choć mowę ich szwabską już nieźle żem znał  D e
Nie chcieli pić ze mną i krzywo patrzyli
Więc piłem z bosmanem, Francuzem z Calais
I raz gdyśmy w rumie nasz smutek topili
Pocieszać mnie zaczął i rzekł słowa te

Jedną radę mam tu na zbyciu                 C H e
Traktuj z góry cały ten kram                C D e
Bo na morzu tak jak i w życiu               C H e
Najczęściej jednak - jesteś sam             C D e

Mam szczęście, że byłem wśród tych, co przeżyli
Gdy sztorm na Kajmanach roztrzaskał nam ster
Ze strachu zdrętwiały myślałem w tej chwili
Że prędko posłużę rekinom za żer
Grotmaszt poszedł w drzazgi, szalupy porwało
Z wyjątkiem tej jednej, co zmieściła nas
Robiliśmy wszystko, by z tego wyjść cało
Wiosłując wbrew falom i nucąc co raz

Jednej myśli każdy się chwycił
Żeby jakoś wyrwać się stąd
Jak chcesz pożyć jeszcze w tym życiu
To wiosłuj z nami - tam jest ląd

Wyłowił nas kuter, co szedł do Panamy
Gdzie piliśmy potem przez tydzień czy dwa
A bosman-żabojad już nie mógł pić z nami
Bo zmyło go, jak nas chciał stawiać pod wiatr
I piłem z Niemcami, i z nimi śpiewałem
Nie ważne, żem nie był z Hamburga czy Bonn
Chwalili bosmana, a ja przypomniałem
Co kiedyś przy rumie powiedział mi on

Taką radę mam tu na zbyciu
Traktuj z góry cały ten kram
Bo na morzu tak jak i w życiu
Najczęściej jednak - jesteś sam

Osiadłem na lądzie, z pływaniem zerwałem
Bo flauty mi zbrzydły i dość miałem burz
W przypływie rozpaczy tak sobie myślałem
Że żony poszukać najwyższy czas już
Choć wiele ich znałem i z niejedną żyłem
Rzucała mnie każda i wciąż byłem sam
Odeszły złudzenia, na pokład wróciłem
Bo maszty i żagle to świat, który znam

Nie rozczulaj się - wal do przodu
Taką radę ci tutaj dam
No bo w życiu tak jak na morzu
Najczęściej jednak - jesteś sam