Już oddech grudnia musnął jezioro     G H
I śnieg beztrosko pruszy na keję      a e
Ale dla zimy to ciężkie czasy         C D G D
Więc śnieg pojutrze pewnie stopnieje  C D
W lód się nie zetną wody zatoki
W biały landszafcik port się nie zmieni
Uparty wietrzyk miota po brzegu
Pozostawione śmieci z jesieni

Ref:
A my tęsknimy do zim z dzieciństwa    e h
Wierząc ze jeszcze kiedyś się zdarzy  C D G D
Zamieć co śniegiem sypnie nam w oczy  H e
Mróz co porządnie policzki sparzy     C D
A my tęsknimy do zim z dzieciństwa
I z własnym życiem żyjąc na bakier
Widzimy że to życie jak zimy
Ostatnio u nas – jakieś nijakie

Zima czy lato – my wciąż gonimy
I złorzeczymy na los koślawy
Co nie zostawia chwili wytchnienia
By powspominać dawne wyprawy
Jak choćby Gigą poprzez Mazury
Gdy wokół pejzaż, co się nie znudzi
A my szczęśliwi, wpatrzeni w siebie
Unikaliśmy portów i ludzi

Niech się tu zjawi zima stulecia
Co tafle wody na kamień zetnie
I wróci dawne żywe kolory
Serc naszych workom spłowiałym szpetnie
Trzeba nam mrozu, co nas obudzi
Co da nam odczuć, że wciąż żyjemy
Żebyśmy razem mogli jak dawniej
Na to, co przyjdzie, czekać bez tremy