Coś czego w życiu brakuje, a jest nieodzowne
Gdy nastąpi zaś okazja popełniasz go ponownie
Mimo, iż porażka uczy nadal nie znasz płęty
Możesz przeczyć ile chcesz, powtarzać tak jak własne błędy
Nie zachowywać powagi, śmiać się reszcie w twarz
Choć wiem, że to słabe długi przebolałem czas

Wyciągam wnioski, i daję tym do zrozumienia
Chodź i tak połowicznie robie to bez większego zmęczenia
Na co starania, pot, krew i łzy zmieszane z błotem
Chodź dla większości mogą świecić się oślepiającym złotem
Gruz moich fundamentów, budowałem zaufanie
Rozum czy uczucia, i tak czeka ich rozstanie

W jakim świecie żyję, by ocenieniać wszystkich ludzi
Nie godzi się to z grzeczności, toć to rączki brudzi
Jaką mam siłę, by móc zmieniać zamieszkujące go istoty
Nie mam pojęcia po co aranżuję się skoro nie mam ochoty
Za kogo się uważam, aby wykonywać jakiś sąd
Mieszanie się w to wszystko to był błąd