Ciemność, widzę ciemność. Moje powieki zasłoniły się
Na ślepo próbuję zgadywać, dlaczego to spotyka właśnie mnie
Dlatego osłabiony jestem pośród fatum mojej zguby
Im się dłużej wyczekuje, tym jest większy efekt próby
Mnożnik rośnie razy trzy, ilość pytań potęguje
Boli mnie bezsilność, większość tego nie rozumie

Wróciłem, znów jestem wszystkim w moim śnie
Niestety wszystko straciło sens, i takie nic już nie dotyczy mnie
Znalazłem się ponad niczym, więc umieranie zmienia gusta
Pomimo cierpienia tylko uśmiech ciśnie się na usta
Powiedziałem, że ból daje mi wiele lecz po prostu się nie znałem
Nie żałuję tej decyzji, bo po prostu żartowałem

Czuje się okropnie, przynajmniej do tej chwili
Życie mi utrudnia wszystko z całej Swojej siły
Może moja wola, może to okropne
Gdy próbuję zemścić się otrzymuje obrażenia zwrotne
Gorzki smak zaczętych spraw, i zakończonych chwil
Nadal uśmiech na mej twarzy, mimo wszystkich drwin