A przecież oni tylko chcieli grać
Muzykę im tak bardzo bliską
Radości odrobinę ludziom dać
Ten rytm ich pociągał - ot i wszystko
A przecież oni tylko chcieli mieć
Coś swego w tym bezimiennym tłumie
Sztandarów i haseł na czerwonym tle
Lecz nikt tego nie chciał zrozumieć

I krzyczał półgłuchy towarzysz z urzędu
Z wściekłości aż stając na palcach
”Imperialistycznej muzyki nie będą
Nam tutaj rzępolić – grać walca!
Niech pieśni marszowe swym pięknem podniosłym
Rozpalą nas aż do euforii
Gdy ruszymy razem, jak chciał Majakowski
Zajeździć kobyłę historii!”

A przecież oni tylko chcieli być
Realni – nie bezpodmiotowi
Żadnemu nie przyszło nawet na myśl
Że stał się wrogiem klasowym
Czerwone krawaty już dawno zostały
Na strzępy przez mole pocięte
Czerwone plakaty na słońcu zetlały
A jazz był, jest z nami i będzie

Czerwone krawaty już dawno zostały
Na strzępy przez mole pocięte
Czerwone plakaty na słońcu zetlały
A jazz był, jest z nami i będzie