Pani Anno, piszę do Pani w nocy                      h A h
List ten pod poduszkę schowam przed zaśnięciem rano  e h
Proszę zabrać, gdy zasnę, tych kilka słów z Polski   D fis
Z kraju, w którym kiedyś o wolności śpiewano         e h

Moskwa w deszczu już nie jest wiodącym tematem
Krótki żywot nagłówków – któż pamiętałby teraz
Dwie deszczowe stolice, jak dwa akty dramatu
Moskwę, Londyn – tych dwoje, co za prawdę umiera

Minie rok, dwa i dziesięć, na kolumny gazet
Rocznicowe wspomnienia, okraszone sensacją
Wklei ktoś i przypomni zapomniane twarze
Może obok zamieści ciepły wywiad z oprawcą

Trudnych pytań nie będzie, nic się więcej nie zdarzy
Nie ma dzisiaj nikogo, kto by rzekł w tonie drwiny
W oczy, z których tak wielu odgaduje rozkazy:
- Jak się panu podobał prezent na urodziny?

Naraz cisza niezręczna by zapadła na sali
Dziennikarze by wbili obiektywy w twarz kata
Znów by może przez tydzień w gazetach pisali
O Pani śmierci, co była taka ważna dla świata

Pani Anno już późno, gasną światła w oknach
Póki co nikt tu kolbą w drzwi nie wali nad ranem
Więc uprzejmym milczeniem żegna Cię Europa
I mój kraj w którym już o czym innym śpiewamy