Nie pamiętał jak się to życie zaczyna            fis h E A
Nie chciał wiedzieć co było, co może być gdzieś  fis h E A
Czekał tylko na ten pospieszny z Lublina         h E A
Co przejeżdżać miał ósma dwadzieścia sześć       h Cis fis

Szaro było na dworze i deszcz zacinał
Ludzie patrząc pod nogi na dworzec szli
On za nimi nie poszedł na pospieszny z Lublina
I na moście był ósma dwadzieścia trzy

O czym myślał gdy stał i w sobie się spinał
Jaką prawdę miał w oczach co widział co czuł
Gdy usłyszał za mostem pospieszny z Lublina
Równo ósma dwadzieścia pięć i pół

Maszynista przeżegnał się, później przeklinał
Rzucić chciał tę robotę nie pierwszy raz
Kiedy wreszcie zatrzymał pospieszny z Lublina
To na chwilę z pociągiem zatrzymał się czas

Przed oczami ciekawskich zasłonił ktoś finał
Szarą płachtę gazety widać było spod kół
Długo stał na tym moście pospieszny z Lublina
Zatrzymany wpół drogi i w życia pół