O, dziewczyny napotkane raz jedyny,
Jak cudowne, kolorowe, piękne ptaki,
Dokąd idzie, o czym marzy każda z was?
Jaka miłość wam pisana i los jaki?
Klucze ptaków napotkane raz jedyny,
Gdy na niebie blask ostatni ogniem płonie.
Wędrujecie, bo odlotu czas już nadszedł,
W nieznajomą, niepowrotną lecąc stronę.

Już się nigdy więcej nie miniemy. Już się nigdy więcej nie spotkamy.
Już się nigdy więcej nie powtórzy. Już spadają płatki z róży.
Już się nigdy więcej nie miniemy. Już się nigdy więcej nie spotkamy.
Już się nigdy więcej nie powtórzy. Już spadają płatki z róży.

Każda chwila trwa króciutko, raz jedyny,
I ty także w czyimś życiu migniesz, miniesz.
Jak przed nami, tak i po nas wzrośnie las.
Nie powrócą tamte ptaki i dziewczyny.

Już się nigdy więcej nie miniemy. Już się nigdy więcej nie spotkamy.
Już się nigdy więcej nie powtórzy. Już spadają płatki z róży.
Już się nigdy więcej nie miniemy. Już się nigdy więcej nie spotkamy.
Już się nigdy więcej nie powtórzy. Już spadają płatki z róży.