Posadzili na fotelach miękkich nas                a
I pasami do nich ciała przywiązali                a B
I zamknęli nad głowami szczelny właz              B
I od zewnątrz śruby w nim pozakręcali.            B a
Hełmy głowy nam wessały jak pijawki               a
I oddzielił nas od świata brzuch potwora –        a B
Jeśli słychać coś, to to, co jest w słuchawkach,  B
Jeśli widać coś, to to w telewizorach.            B a

W cichą ciemną przestrzeń nieba wystrzelili nas   B a
I patrzyli, póki się nie upewnili, że             B E F (E)

My próżni, w stanie nieważkości,                  a
Gdzie z opóźnieniem nas dochodzą głosy z Ziemi,   a B
Gdzie w normie humor dobry, w normie mdłości,     B
W normie powolność, mózgu niedokrwienie.          B a
Ciągle w tym samym stadium dojrzałości,           a
W jakim nas wystrzelono w ten bezdenny krater;    a B
Z takim zasobem o swym losie wiadomości,          B
Jaki nam da koordynator.                          E F E a

Słychać tylko jego lub spikera głos,
Na ekranach gąszcz wykresów i wyliczeń –
Jaką siłę daje atomowy stos,
Ile jemy mięsa w proszku i słodyczy.
Nie lecimy my odkrywać gwiazdozbiorów
Ani z obcych planet uszczknąć gruntu gramów;
Naszym wielkim celem jest, ogólnie biorąc,
KONSEKWENTNA KONTYNUACJA PROGRAMU!

Cicha ciemna przestrzeń nieba nas otacza
I nikt z nas na razie nie rozpacza, że

My w próżni, w stanie nieważkości –
Przedmioty, myśli, słowa krążą gdzieś bezwładnie;
Że automaty weszły w stan nieomylności
I wszystko wiedzą dokładnie!
Że rozłożone porcje naszej aktywności,
Że czas nieprędki, gdy staniemy znów na Ziemi!
Wrócimy – sądząc po programów niezmienności –
Gdy coś się bez nas na niej – zmieni!             B E a