a E a E a
a E a E a

Wrzask w niebo uderza wysokie            a E a
I z trzaskiem krzyżują się kije.         C B0 d
Pod zmierzchu złocistym obłokiem         B D0 a
Co sił w grzbietach swój swego bije      F Fis0 E7
Pijany wolności wyrokiem.                a E7 a (E7 a)

Ugrzęźli na dobre w Ojczyźnie
Jak krzywe wrośnięci w nią drzewa.
I żaden się z nich nie wyśliźnie
Odbiciu swych wstydów i zniewag
Co ciałem oblekły się bliźnim.

Wytłukli do cna żyzne myśli              F C (B0)
I światło się od nich oddala;            d a (a)
Więc w krzyk – trzeciorzędni statyści –  B a (F)
Że wściekłość w nich wielkość wyzwala,   d E7
Nienawiść z małości oczyści.             H7 E

Obłażą liszajem godności
Ich twarze od wrzasku skarlałe.
Potężni się czują i wzniośli
Rachując korzyści i kości
Bezwzględnym klekotem pałek.

Prócz plucia i stania w rozkroku
O niczym nie mają pojęcia;
Lecz mimo to wierzą głęboko,
Że czeka ich cud Wniebowzięcia…          F Fis0 E7 (E7 a Fis0 E7)
Gdy tylko zatłuką się                    F
W końcu zatłuką się                      a
Całkiem zatłuką się                      Dis0 E7
W mroku.                                 a