Głupio jest żyć wśród mądrych ludzi  C F C
Co świat do końca zrozumieli         C F a
I o nic się nie muszą trudzić        a G F
Nie wiedzieć, czego nie wiedzieli    F G C

Znając Zasadę i Mechanizm
W Muzykę zasłuchani Sfer
Wiecznie unoszą się nad nami
Jak nad ruchomą kartą zer

Trzeba uderzać ich po uszach         a G
By w żywy się wsłuchali los -        a G
Trzeba uderzać ich po ustach         a F
By mogli własny wydać głos           E a (G)

Trzeba uderzać ich po uszach         a G
By w żywy się wsłuchali los -        a G
Trzeba uderzać ich po ustach         a F
By mogli własny wydać głos           G C

Ale króciutko trwa ocknienie
Nim wrócą we wszechwiedny sen,
A nam, z pałaców ich, kamienie
Lecą na głowy w biały dzień

Nie wiedzą już, choć wiedzą wszystko
Jak zwykłe bułki się wypieka
Jak chronić źródło, by nie wyschło,
Jak łatać dach, by nie przeciekał

Nikt nigdy ich już nie obudzi
Śmiech z klątwą się na usta cisną...
Głupio jest żyć wśród mądrych ludzi
Z ich piękną Latającą Wyspą

Nikt nigdy ich już nie obudzi
Śmiech z klątwą się na usta cisną...
Głupio jest żyć wśród mądrych ludzi
Z ich piękną Latającą Wyspą