Posągi tyrana z rozkoszą się kruszy,          h Fis7
Lecz w brązu odłamkach, w odpryskach granitu  Fis7 h
Przetrwają ziarenka i żyłki tej duszy,        h C
Co żyła w strąconym ze szczytów.              Fis7 h

I w każdym, kto widział wszechmocy upadek,
I w każdym pomniku odlanym ze złomu
Tkwić będzie istoty tyrana odłamek,
Choć nikt się nie przyzna nikomu.

Z rozkoszą się kruszy posągi tyrana,
Lecz pustych cokołów natura nie znosi,
A wszystkich posągów materia – ta sama
I każdy z nas w sobie ją nosi.

A wszystkich posągów materia – ta sama        h C
I każdy z nas w sobie ją nosi.                Fis7 h

Posągi tyrana z rozkoszą się kruszy,
Lecz w brązu odłamkach, w odpryskach granitu
Przetrwają ziarenka i żyłki tej duszy,
Co żyła w strąconym ze szczytów.