Малечок бев и уште не знаев
дека плачат и возрасни
одеднаш глеј врз мојот хартиен змеј
капнаа солзи на мајка ми.

Восочни лица, оловна тишина
и прекриени огледала, еве ти парен број
донесе стариот мој и тивко шепна
Најмила, не ти е лесно знам
мислиш светот се распаднал
а секое лошо за добро е
што и да е ќе помине...

Стоиме вљубени јас и ти крај оној
јануарски мост желба в очи твои маслинести
до Мостар да направиш мост.
Околу нас ко пијани гласови
пејат ој машино стоти пат
место заклетва ти реков зборови
штом појдам да останат.
И не ти е лесно знам
мислиш светот се распаднал
а секое лошо за добро е
што и да е ќе помине...

Нашата љубов уште живее
има име и ангелски лик,
збунето стои на прагот
на стварноста со своите розови кошмари.
Твоето срце како лавица над неа бдее
и ноќи и дни место приспивна со
стара вистина и пришеш први солзи љубовни.
Не ти е лесно знам
мислиш светот се распаднал
а секое лошо за добро е
што и да е ќе помине..

Болката не значи да се предадеш
затоа не плачи ме имаш мене и гушни ме
што и да е ќе помине..
Ме имаш мене и гушни ме