Секој пат штом звездите направат
свод над мојта глава,
чекам да ме повикаш
од другиот да те крадам.
Доаѓаш облечена во мириси на зумбули
набрани во туѓи градини.

Ти си тајна отровна од сите што ја кријам,
кога крв ми зоврива и не дава да спијам,
се што разум зборува срце не може да чуе,
љубовта ме лекува љубовта и ќе ме отруе.

Ја кријам својата љубов,
ко другите што кријат злоба,
ноншалантно - ко да ми е срцето празна соба.

А само ти знаеш дека сум твој,
крадешкум завртен број
за да не дознае тој.

Ти си тајна отровна ...

Заплеткан во свилена пајажина
од грев и страсти
жив сум само на саат или два
ќе сме сами
Ги носиш моите бакнежи ко да се бисери
во ѓердан нанижани

Ти си тајна отровна ...