Szanty
- 24 LUTEGO.
- A few days
- A ja wiatr
- Abordaż
- Baba ze stali
- Bitwa
- Bosman
- Bulaj
- Chłopcy z Albatrosa
- Chłopcy z Botany Bay
- Cisza
- Cytryniarz
- Czarna bandera
- Czarna Maryśka
- Czarne oceany
- Cztery piwka
- Dalej w morze wyruszamy
- Do Calais
- Do czego służą baby
- Do Domu
- Dylemat
- Emeryt
- Falą podszyty los
- Fregata
- Green Horn
- Grogu!
- Gwiazda z powiatu Down
- Halaba luby ley
- Hiszpańskie dziewczyny
- Irlandzki taniec
- Jan Rebec
- Jasnowłosa
- John Kanaka
- Jutro popłyniemy daleko
- Kobiety z portu
- kołysanka dla janka
- Krótka historia długich nóg.
- Kurs do domu
- Ląd Irlandii
- Masakra w tawernie
- Mewy
- Molly Maquires
- Mona
- Morskie Opowieści (3 opracowania)
- Morskie Pogody
- Morza i oceany
- Morza psy
- Morze moje Morze
- north-west passage
- Oportunistyczne tango
- Opowieści Złotej Fali
- Petersburg 1
- Petersburg 2
- Pieśń Wielorybników
- Pirat
- Płyńmy w dół do starej Maui
- Połów
- Pomyślny wiatr
- Port
- Port Amsterdam
- Powroty (2 opracowania)
- Pożegnalny ton
- Pożegnanie Liverpoolu
- Pressgang
- Przechyły
- Razem Bracia do Lin
- Róże z Dublina
- Seamens Hymn
- Skrzypki
- Słodka Jane
- Słona Dusza
- Stara Maui
- Staruszek Jacht
- stary bryg
- Stary Johny
- Szanty - Powroty
- Sześć błota stóp
- Szesnaście Ton
- Szkuner I'm Alone
- Sztuczne szanty
- Tam nad Wisłą
- Umbriaga
- W rejsie
- W Tawernie „Pod Pijaną Zgrają”
- Wesoły Wiatr
- Wielorybnicy grenlandzcy
- Wiking - West Sailors
- Wilk
- Wysoki brzeg Dundee
- Zabierz nas na ląd (2 opracowania)
- Żagle staw
- Złota Arka
- Życie Plącze się
Szanty
Szanty były XVIII- i XIX-wiecznymi pieśniami pracy uprawianymi na żaglowcach.
Wykonywane były podczas pracy w celu synchronizacji czynności wykonywanych przez grupy żeglarzy, stosowane przede wszystkim wtedy, gdy na dany znak trzeba było jednocześnie użyć dużej siły wielu osób, lub też pomagały w wykonywaniu długich i monotonnych ale rytmicznych czynności. Śpiewali je sami wykonujący pracę, a jeśli była taka potrzeba - ton nadawał szantymen, a odpowiadał chór pracujących. Śpiewane były z reguły a cappella, lub z towarzyszeniem prostych instrumentów prowadzącego szantymena.
Polska jest od przełomu lat 70. i 80. XX wieku jednym z czołowych krajów na świecie, jeśli chodzi o szanty w ich najszerszym znaczeniu. Polscy żeglarze w zagranicznych portach wręcz imponują znajomym żeglarzom z innych krajów bogactwem repertuarowym, a liczba odbywających się w Polsce co roku festiwali szantowych jest bliska setki. Na uwagę zwraca m.in. udokumentowane ponad 200 zwrotek do słynnych Morskich opowieści, ale również wiele - nieraz bardzo dobrych - tłumaczeń oryginalnych szant obcojęzycznych. Dorobek polskich współczesnych "szantymenów" objawia się również, choć z rzadka, upowszechnianiem się naszych piosenek również wśród międzynarodowej braci żeglarskiej.
Oryginalnym polskim wynalazkiem jest również szanta dziecięca, czyli piosenki o żeglarstwie, pisane specjalnie dla młodych, a nawet bardzo młodych wykonawców, lub też kierowane specjalnie do najmłodszej części widowni. A o niezwykłej popularności szant w Polsce świadczy także jeszcze jeden, oryginalny nurt nazywany... szantą babską. Są to pieśni śpiewane wyłącznie przez wykonawczynie, a ich tematyka mówi nie tylko o samym uprawianiu żeglarstwa, ale spotkać można również utwory stylizowane na stare pieśni, a mówiące o tęsknocie kobiety czekającej na powrót ukochanego z rejsu.
Opis tego, czym były prawdziwe szanty, można znaleźć przede wszystkim w książce Marka Szurawskiego - "Szanty i szantymeni - Ludzie i pieśni dawnego pokładu", która nazywana jest w skrócie "Biblią Szurawskiego". Zawiera ona nie tylko historię szant, ale także dokładne opisy sposobów ich wykonywania.
